نیلوفرآبی

وقتی ...گفتی: چمدانت را بسته ای
 دلم گرفت
وقتی خداحافظی کردی گویی بند دلم - هم  - همراه شد با تمام دلتنگی هاش

 نرفته دلم تنگ بود!! فکر کن حال که رفتی چگونه ست!!روزهایم را پر کردم لحظه .. لحظه

تا فراموشی باشد  براین لحظه های دلتنگی اما گاه بستوه می ایم

دوست دارم بگویم چرا؟اما می دانم چرایی ندارد تمام چرایش خودم هستم وخودم

گرچه از فاصله ی ماه، به من دورتری

ولی انگار همین جا و همین دور و بری

ماه می تابد و انگار، تویی می گذری

باد می آید و انگار، تویی می گذری

شب و روزم، تو نگفتی که چه سان می گذرد؟

می شود روزوشب اینجا که به کندی، سپری

 باز بگذار در وپنجره ها را امشب

باد می آید و می آورد از من خبری

خبری تازه که نه؛ یک خبر سوخته را

باد می آورد از فاصله ی دورتری

خبر آنقدر قدیمی ست که هر پیرزنی

خبر آنقدر بدیهی ست که هر کور وکری

می تواند که به یاد آورد وبشنودش

تو که خود فاعل ومفعول ونهاد خبری..

می خواستم خراب نگاهش شوم، نشد

بیچاره ی دو چشم سیاهش شوم، نشد

می خواستم که در دل شبها ستاره ای

چرخان به گرد صورت ماهش شوم، نشد